STEUN, TROOST, HER- & ERKENNING AAN MENSEN DIE TE MAKEN HEBBEN MET EEN VERLIES VAN EEN KIND

Jammer genoeg weet ik zelf nu wat het is om een kind te verliezen.
In september 2014 is ons enig kind René* op 8 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een verkeersongeval.

In de jaren na het overlijden van René* heb ik jammer genoeg moeten maar ook mogen ervaren dat mijn omgeving het best moeilijk vond en nog steeds vind om om te gaan met iemand die een dierbare heeft verloren.

Op advies van mijn toenmalige mental coach ben ik begonnen met het opschrijven van mijn ervaringen.
Eerst in een dagboek en later ook digitaal op social media. 
Met het online en openbaar delen van mijn ervaringen als zoals ik het zelf beschrijf als ‘onzichtbare ouder zonder levende kinderen’ hoopte ik dat mijn omgeving een stukje inzicht te kunnen geven wat het is om je enig kind plotseling te verliezen die ook nog (voor mij persoonlijk) meer betekend dan een kind alleen.

Ook het creatief bezig zijn heeft mij als creatieveling enorm geholpen.

Verkoop van grafkaarsen en troostpakketjes.